O »κρατισμός της αριστεράς» σαν στερεότυπο

Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος

Εδώ και τέσσερα χρόνια, από το 2010, οπότε και έφτιαξα το http://eparistera.blogspot.gr/ και άρχισα να αρθρογραφώ είχα μια θεμελιώδη αρχή. Το σεβασμό αυτού που θα με διάβαζε. Είτε ήταν ένας είτε χιλιάδες. Αυτό δεν είχε καμιά σημασία. Όταν απευθύνεις λόγο δημόσιο αυτός πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεχτικός και υπεύθυνος. Με αυτό δεν εννοώ πως δεν γράφεις ή δεν θα δημοσιοποιείς με οποιοδήποτε τρόπο τις απόψεις σου με παρρησία και ειλικρίνεια. Εννοώ πως δεν μπορείς να συμμετέχεις σε δημόσιο διάλογο με προχειρότητα και πολύ περισσότερο με μη διπλοελεγχμένα, ή πολύ περισσότερο με χαλκευμένα, στοιχεία.

Σχέση κράτους-κεφαλαίου: ΣΠΑΤΑΛΗ

 

     Τάσος Εγγλέζος, συγγραφέας          

Ένα πραγματικά ευνομούμενο Κράτος, όπως συνηθίζουν να λένε σαν να μασάνε τσίχλα οι πολιτικοί μας κάθε συμπολίτευσης, είναι αυτό που πραγματικά ασκεί σωστή εποπτεία και έλεγχο στις δεκάδες των δισεκατομμυρίων ευρώ που ξοδεύει από τα λεφτά των φορολογουμένων στην εσωτερική αγορά της χώρας του.

 

Θα το πω πιο απλά. Πρόκειται για τα λεφτά που η κεντρική Κυβέρνηση επενδύει στις διάφορες υπηρεσίες της Δημόσιας Διοίκησης ουσιαστικά χωρίς διαφάνεια, αφού ποτέ και σχεδόν πουθενά σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν ασκείται όχι μόνο αποτελεσματικός έλεγχος αλλά πάνω απ’ όλα ούτε αξιολόγηση της ποιότητας του παραγόμενου έργου, της αποτελεσματικότητάς του και των επιδράσεών του.

Φτωχολόγιο και βαθμολόγιο υποταγής

ΝΑΓΙΑ ΒΑΡΤΖΕΛΗ*

                                                                                         Η χούντα ΠΑΣΟΚ – ΕΕ – ΔΝΤ συνεπικουρούμενη από τους σταθερούς συμπαραστάτες της ΝΔ – ΛΑΟΣ – Μπακογιάννη αλλά και γνωστής μερίδας των ΜΜΕ, αφού κατασυκοφάντησε το Δημόσιο και ενοχοποίησε τους δημόσιους υπαλλήλους για την κρίση, εξαπέλυσε τη μεγάλη επίθεση και απαιτεί απολύσεις, φτώχεια, υποταγή.

Το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στη βουλή, με ένα σύνολο ληστρικών και αντεργατικών ρυθμίσεων, αφορά το σύνολο των εργαζομένων, των συνταξιούχων και του λαού.

 

Το μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους, σε πλήρη συνέπεια με το μεσοπρόθεσμο για εξίσωση μισθών δημοσίου και ιδιωτικού, περιλαμβάνει μειώσεις 5-50%. Είναι μισθολόγιο φτώχειας και οδηγεί σε εξαθλίωση μεγάλο τμήμα των εργαζομένων.

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

του Γιώργου Π. Τριανταφυλλόπουλου*

Η άγρια επίθεση που το κεφάλαιο έχει ξεκινήσει σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο ενάντια στην εργασία περιλαμβάνει και την αφαίρεση όχι μόνο κάθε δικαιώματος, αλλά και κάθε περιουσιακού στοιχείου τόσο ατομικού όσο και συλλογικού.

Η διαδικασία ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας αλλά και της μετατροπής των δημόσιων αγαθών σε ιδιωτικά συνεχίζεται αμείωτη παίρνοντας πλέον εφιαλτικές διαστάσεις.

Όλα εκείνα τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία αποκτήθηκαν από τον ελληνικό λαό και με τη θυσία των Ελλήνων εργαζόμενων επί δεκαετίες ολόκληρες βγαίνουν πλέον στο σφυρί για να ενταχθούν πλέον στα στοιχεία του κεφαλαίου και να ενισχύσουν την κερδοφορία του.

Αν και η διαδικασία του περάσματος των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων στο κεφάλαιο έχει αρχίσει από τη δεκαετία του 1990 το τελευταίο διάστημα η διαδικασία αυτή εντείνεται λαμβάνοντας πρωτοφανής διαστάσεις και με τελικό στόχο την αποστέρηση των εργαζόμενων από κάθε δημόσιο περιουσιακό στοιχείο.

ΣΤΟΧΟΣ: Ό,τι δημόσιο – ΟΠΛΟ: το ψέμα

του Γιώργου Π. Τριανταφυλλόπουλου

Μια εξαιρετικά τεκμηριωμένη δουλειά από το  eparistera.blogspot.com  που αποκαλύπτει τόσο τους μύθους γύρω από το »σπάταλο και  υπερμέγεθες δημόσιο τομέα στην Ελλάδα» ,

όσο και τους πραγματικούς στόχους αυτής της προπαγάνδας που δεν είναι άλλοι από την καταλήστευση του δημόσιου κοινωνικού πλούτου από το κεφάλαιο και το χτύπημα του έμμεσου κοινωνικού μισθού της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Η κοινωνία χρειάζεται ένα μεγαλύτερο και διαφορετικό δημόσιο τομέα

Σε ένα κατάλογο ευρωπαϊκών 17 χωρών η Ελλάδα με το 11,4% βρίσκεται στη 14η θέση, σε ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων. Προηγούνται όπως θα περίμενε κανείς χώρες σαν τη Σουηδία με 30% και τη Δανία με 29%, αλλά ακόμη και η Μεγάλη Βρετανία της θατσερικής λαίλαπας έχει μεγαλύτερο ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων φτάνοντας το 17,8%.

Κείμενα: Γιάννης Ελαφρός, Γιώργος Κρεασίδης

Άραγε πότε λέει την αλήθεια η κυβέρνηση για τους δημοσίους υπαλλήλους; Όταν ο Παπανδρέου δικαιολογεί τα Μνημόνια και το Μεσοπρόθεσμο ως αναγκαία για να πληρωθούν οι μισθοί του δημοσίου μαζί με τις συντάξεις, οπότε αφού αξίζει να καταστραφεί η χώρα για τους μισθούς τους, μάλλον είναι απαραίτητοι για όλους μας; Ή όταν ο Πάγκαλος τους εγκαλεί γιατί κάνουν απεργίες και κλείνουν τους δρόμους υπερασπιζόμενοι τα 1.000 ευρώ που αδίκως παίρνουν;

Πόσοι είναι τελικά οι δημόσιοι υπάλληλοι; Είναι στα αλήθεια 1 εκατομμύριο όπως επιμένει να λέει ο Λοβέρδος, ένα χρόνο μετά την πολυδάπανη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων που τους έβγαλε 700.000;

Και γιατί δεν μπορεί να υπολογιστεί ο μυστηριώδης αριθμός με την αξιοποίηση των στοιχείων μισθοδοσίας από τις δημόσιες υπηρεσίες;

Ούτε ενιαίο, ούτε μισθολόγιο!

 Φόβο και φρονηματικές διώξεις φέρνουν οι αλλαγές ΠΑΣΟΚ, ΔΝΤ, ΕΕ

της Δέσποινας Κουτσούμπα

 

Οι ρυθμίσεις δεν αφορούν τόσο το ύψος των αποδοχών –οι περικοπές ψηφίστηκαν ήδη σε αιφνιδιαστική τροπολογία μέσα στον Αύγουστο- αλλά το τρόπο «κτήσης» του μισθού και τις ίδιες τις εργασιακές σχέσεις

Aπό προχτές άρχισαν οι υπάλληλοι του δημοσίου να βιώνουν τη σκληρή πραγματικότητα του νέου πτωχολογίου, αφού λόγω των αναδρομικών κρατήσεων της εισφοράς (υποτίθεται) υπέρ των ανέργων, το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη έφτασε κατά 100 ευρώ μικρότερο.

Από το επόμενο 15ήμερο η ιστορία συνεχίζεται με την (αναδρομική και πάλι) μείωση του κινήτρου απόδοσης και διαφόρων άλλων επιδομάτων, που έρχεται να προστεθεί στην κατά τουλάχιστον 30% απώλεια των εισοδημάτων τους από την εφαρμογή του Μνημονίου.

Τεμαχίζουν και χαρίζουν τη ΔΕΗ

Των Φλώρας  Παπαδέδε και Σπύρου Κοντομάρη*

 Οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες επέβαλλαν τα μαύρα χρόνια του ’50 στη ΔΕΗ την υποχρέωση να αντιμετωπίζει το ηλεκτρικό ρεύμα ως κοινωνικό αγαθό και να το παρέχει «εις την εφθηνοτέραν τιμήν». Σήμερα που μετατρέπεται σε εμπόρευμα με στόχο «να προσφέρει αξία στους μετόχους», το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει την επανακατοχύρωσή του ως δημόσιου κοινωνικού αγαθού. Να διεκδικήσει την εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, ώστε να αποτελέσουν την ατμομηχανή της παραγωγικής ανασυγκρότησης, τη βάση για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Να αναδείξει τη μοναδική πρόταση διεξόδου που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και της χώρας: Την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ. Την άρνηση αναγνώρισης και πληρωμής του χρέους προκειμένου να εξασφαλιστούν οι απαραίτητοι πόροι. Οι συνασπισμένες κατοχικές δυνάμεις ΕΕ, ΔΝΤ, κυβέρνηση σε συνεργασία με ΝΔ και ΛΑΟΣ αξιοποιούν το χρέος που οι ίδιοι δημιούργησαν για να αποδιαρθρώσουν και να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία.